İstanbula gelmeye bu kadar hevesli değildim ben aslında.Ama geldiğim andan beri sanki hep burada yaşıyormuşum gibi hissediyorum.Bursaya bir buçuk aydan beri ilk kez döndüm bayram sebebiyle.özlememişim...Bunun yeni erkek arkadaşımla da pek alakası yok aslında.ondan önce de mutluydum istanbulda.ne bileyim iyi insanlara denk geldim sanırım,seviyorum arkadaşlarımı. bi de daha önce hiçbir zaman kendi işini kendi yapmadım blog üyelerimiz bilirler.zorlanırım sanıyodum.ama kendi ayaklarımın üstünde durmaya mecbur olmayı sevdim.daha özgür hissediyorum artık.başka korkularım da vardı.mesela karamela şekerimle koparsak,eskisi gibi görüşemezsek,değişirsek diye.ama hiçbiri olmadı.haftanın en az bir günü beraberiz.karamelin yeni sevgilisi boncuk'a gidiyorum,bana yemekler hazırlamış oluyolar,boncuk gitar çalıyo biz berbat seslerimizle eşlik ediyoruz falan...güzel yani :) sadece bazen yoruluyorum vakitsizlikten. hem okulun sorumluluğu,hem evin yükü,hem arkadaşlarıma vakit ayırmak,hem hayatımda yeni birinin olması yalnız kalmayı özletiyor bana.avukat ona vakit ayırmadığım için alınmış bana. kaç kez anlatmaya çalıştım aslında benim için çok değerli olduğunu,bu durumun yeni bir düzen kurmaya çalışmamla ilgili olduğunu.anlamaya çalışmıyor.bu arada onun da bir kız arkadaşı var yazın başından beri.nedense yazmadım bloga işte...kızı tanıyorum.biz avukatla birlikteyken üçümüz aynı masada oturduk hatta.biz ayrıldıktan bir ay sonra da birlikte olmaya başladılar. ilk öğrendiğimde 2 gün salak gibi hissetmiştim.şimdi kızgınlığım yok.hayat işte diyorum.oyyy oyy nerden girdiiim nerden çıktım.bütün olanları hızlıca özet geçtim işte.arada atladığım çok şey var. vakit bulabilirsem,canım da isterse ayrı ayrı konu başlıkları altında incelerim bir ara.
RomantiKomedi
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder